گنون را خوب مي شناسم و همه نوشته هايش را خوانده ام. او به سنتي تعلق دارد كه كساني مثل بوركهارت، شوان و نصر آن را نمايندگي مي كنند و نوشته هاي آنها كمك فراواني به توسعه يك ادبيات ضد تجدد در ايران كرده اگر چه از جهات متعددي قابل نقد هم هست. درباره سوره و مير شكاك و... هم ترجيح مي دهم چيزي نگويم. از ديد من از تمام اين طايفه فقط داوري و مددپور را -آن هم تا حدودي- مي توان جدي گرفت.

مطلبتان درباره جزايري زياده از حد خيالبافانه است. كل قصه او را خيلي جدي نگيريد، جايي كه او در آن دستگير شد امارات نبود سيا هم در اين ميان نقشي نداشته است.