اسلام به ذات خود ندارد هيچ عيب

هر عيب كه هست از مسلماني ماست

حرفت دربست قبول

هنگامي كه شوراي شهر محمود احمدي نژاد را به عنوان شهردار تهران برگزيد اگر چه يك دستي نسبي بين اعضا بود ولي به نوعي نسبت 8 به 7 در آرا موجب اين انتخاب شد. با آغاز رياست جمهوري احمدي نژاد كساني كه انتظار پست و مقام داشتند و با بي توجهي دولت مواجه شده بودند كينه دولت را به دل گرفتند.

نسبت آرا در شورا برگشت و اين بار شورا با نسبت 7 به 8 حامي دولت بود. راي گيري براي شهردار جديد با مشكلات فراوان انجام شد و نسبت 8 به 7 قاليباف را برگزيد اما نه به عنوان يك فرد اصولگرا كه در انتخابات رياست جمهوري راي نياورده و اكنون يك پتانسيل در جبهه اصولگراست بلكه به عنوان كسي كه چندان با احمدي نژاد و سياست هاي او سر سازگاري ندارد.

و قاليباف كسي كه ستاد انتخاباتي اش در انتخابات رسما نسبت به رد صلاحيت نشدن احمدي نژاد با وجود رد صلاحيت معين به شوراي نگهبان اعتراض كرده بود شهردار شد و...

اينها همه مستند بود نه در حد يك تحليل شخصي. اما جداي از اين بحث ها اي كاش شخصيتي چون چمران و شيباني در هر دو ليست مشترك مي بودند. من هم كاملا معتقدم تفوق نسبي ليست قاليباف به خاطر حضور چمران و شيباني بود چرا كه مردم به نوعي آبادگران را با اين دو نام شناخته بودند. و اي كاش رايحه خوش خدمت نه فقط براي جذب آرا كه براي احترام به بزرگاني كه همسو با دولت هستند اين دو نام را در صدر ليست خود قرار داده بودند...

در مورد كساني چون افروغ و به طبع آن چوش چهره و توكلي كه به نوعي منتقد دولت هستند اما گاها در مواجهه با افراطيون از دولت هم دفاع مي كنند و تلاش مي كنند حدالامكان از مسير انصاف خارج نشوند(گر چه شايد هميشه اينگونه نشود) من با احتياط بيشتري صحبت مي كنم. شايد اگر اين فضاي نقد در ابتداي آغاز به كار دولت باز نمي شد، با عناوين و القابي كه به دولت داده شده بود با افراط هايي مواجه مي شديم و فضاي نقد به حالت مشابه دوران هاشمي برمي گشت. مصاحبه افروغ با همشهري را بخوانيد. او آنجا به نوعي سعي مي كند هدف خود را از راهي كه در پيش گرفته است بيان كند.

التماس دعا

دم شما گرم

زيبا بود

يا علي