• وبلاگ : پياده رو خاطرات
  • يادداشت : درد لاعلاج
  • نظرات : 0 خصوصي ، 10 عمومي
  • ساعت ویکتوریا

    نام:
    ايميل:
    سايت:
       
    متن پيام :
    حداکثر 2000 حرف
    كد امنيتي:
      
      
     
    + رضا 

    سلام ...

    موافقم كه حسادت و حسرت در كنار خودبزرگ بيني ثروتمندان موتور محرك بحث عدالت خواهي چپ گرايانه است . اما در كنار اين ها واژه اي كه مدت هاست فراموش شده بحث اصالت است . اصالت در هر طبقه اي كه هستي . دورنشدن از خاستگاه ها . مالك، كارمند، كارگر، نيروي متخصص طبقه ي متوسط و .... اگر اصالت داشته باشد ، در جايگاه خود كمتر آلوده به رذايل اخلاقي مي گردد . من فكر نمي كنم همنشيني با افراد طبقات مختلف علاجي باشد ، وقتي نگاه همان نگاه است . اتفاقن اگر بدون اصالت باشد و نگاه به جايگاه خود همراه با لئامت باشد غرور كاذبي را دامن مي زند كه كاملن رنگ ريا مي گيرد .

    اين جا ، كاملن بجاست اگر مفهوم تازه به دوران رسيده و نوكيسه و ثروت هاي باد آورده و عوامفريبي و ريا را در ارتباط با مطلبي كه ذكر كردي باز كنيم كه من سوادش را ندارم . اما از بحث خوبي كه مطرح كردي ممنون .