من بنا دارم که وبلاگ نويسان ايراني را از هر گروه و مرام و مسلک آشتي دهم. به آنان متذکر شوم که راه و رسم گفتگو و انتقاد حکايت ديگري دارد و اين راه که ما مي رويم به ترکستان است. عواقب اين روش بر همگان روشن است. شما برادر عزيز هم مرا کمک کن. با نوشته هايت. با نظراتي که اينجا و آن جا مي نويسي. با سعه ي صدر. با توکل به قدرت لايزال الهي. به اسلام مطمئن باشيد و يقين داشته باشيد که شريعت محمدي (ص) آن قدر قوي و مستحکم است که اگر به شيوه اي منطقي با آن هايي که به آن ايراد دارند به گفتگو بنشينيم، بيشينه ي ايشان را متقاعد خواهد ساخت. البته بايد ابتدا تعصب و يک جانبه نگري را کنار بگذاريم. زنگارهاي خودخواهي و کج فهمي که آن ها را جزو لاينفک اسلام مي دانيم و چون حجابي مانع از کشف حقيقت مي شوند، از صفحه ي دلمان بزداييم و با قلبي سليم و خاطري پر از آرامش به استقبال ديگر انسان هايي که تشنه ي حقيقت اند - لکن چون ما نمي انديشند - برويم و دل را با ياد خدا اطمينان بخشيم که الا بذکر الله تطمئن القلوب و شکيبايي ورزيم که هم رديف عبادات است و به ياد داشته باشيم که تا فروتني نورزيم شکيبايي و تحمل نشايد، چرا که استعينوا بالصبر و الصلوه و انها لکبيره الا علي الخاشعين