سلام ...

فارغ از انتقادات كمونيست ها به دولت رفاه كه آن را نوعي تغيير يافته از حكومت بورژوازي مي دانند، انتقاد مهم ديگر به دولت رفاه اين است كه در حكومت هايي كه وضع اقتصادي مناسبي ندارند اين امر منجر به ايجاد مشكل مي شود و عملن در ساختارهاي ناكارآمد اين حكومت ها جنبه ي نوعي خرج تراشي اضافي را پيدا مي كند . بنابراين دولت رفاه در درجه ي اول نيازمند يك اقتصاد سرمايه داري قدرتمند است (نظير آن چه در كشورهاي اسكانديناوي و امريكاي شمالي وجود درد) .

اما نكته ي ديگر اين كه دموكراسي به شكل فعلي قطعن به پايان خواهد رسيد و تيرخلاص به آن نه مشكل اقتصادي از اين نوع ، بلكه تغيير مفهوم تقابل دولت-ملت به تقابل ماركت جهاني-قدرت خواهد بود.

گرچه سوادم در اين زمينه اندك است . اما فكر مي كنم تعابير علوم سياسي و جامعه شناسي در حال دگرگوني هستند و در اين دوران گذار نمي توانيم خيلي درمورد آينده ي دموكراسي اظهار نظر دقيق بكنيم .

باتشكر از مطالب مفيد وبلاگت .