با سلام مجدد :) ....
لينكي كه داده بودي رو خوندم. بحثهاي زيادي در اون مطرح شده مثلا اينكه روحانيون در حكومت جديد نقشي نخواهند داشت. البته الان تقريبا همينطور شده و تعداد روحانيون در دولت و مجلس بسيار كم شده مگر نقشهايي كه اصولا نياز به اجتهاد داره (مثل وزارت اطلاعات و كشور). اوايل انقلاب هم به هر حال همه ديديم كه واگذار كردن نقش به احزاب چقدر كشور رو در معرض خطر قرار داد و امام مجبور شد نقش يافتن روحانيون رو قبول كنه. البته راجع به اين وعدهها اگر دوست داشته باشي بايد ريز بحث كنيم ......
اين رو قبول دارم كه بحث اساسي بايد خيلي بنياديتر باشه اما پيشنهاد من اينه كه بحث كوچكتر فانكشنال كه مطرح كردي رو پيش ببريم مخصوصا اينكه ميشه اون رو از يك ديدگاه غيرايدئولوژيك پيش برد و نيازي به استناد به اسلام فعلا نخواهيم داشت ......
اينكه گفتي حرف من درباره پيشرفت در زمانهاي سختي را شعار ميداني. بنظر من نبايد به پيشرفت بشكل مكانيكي نگاه كرد. بله پيشرفت نياز به سرمايه و نيروي انساني سطح بالا دارد اما اين تمام داستان نيست. مشكل ما در ايران كمبود سرمايه نيست ما نفت داريم و كشور ثروتمندي محسوب ميشويم، مشكل نيروي انساني هم نداريم بهترين استعدادها را داريم. تعداد دانشجويان ايران از بسياري از كشورهاي همسايه بسي بيشتر است. مشكل اصلي ما عدم بهرهوري مناسب از منابع موجود است و اين دقيقا علتش رخوت و احساس امنيت ماست كه باعث ميشود بفكر چاره جدي نباشيم. ازين جهت گفتم كه شرايط بحراني ميتواند ما را به تحرك دربياورد. اينكه دانشجويان نخبه ما از كشور خارج ميشوند تنها مشكل ما نيست تمام كشورها دارند بهترين نيروهايشان را به نفع آمريكا از دست ميدهند حتي پيشرفتهترينها، اين نبايد باعث شود فكر كنيم مشكل از سيستم سياسي ماست. مگر در آمريكا مشكل نيست؟ مگر فقر نيست، تبعيض نيست، چرا هست آنجا هم خيلي مثل ايران است فرقش اين است كه پول بيشتري آنجا هست.
