2- .... بنابراين به اين دليل است كه ما مي‏بينيم رهبران انقلاب راهبردهايي را مثل عدم مداخله روحانيون در حكومت يا آزادي ماركسيست‏ها در بيان عقايدشان را اعلام مي‏كنند اما پس از مدتي كه اين راهبردها اجرا مي‏شوند بدلايلي مجبور به تغيير راهبردها مي‏شوند. بنابراين شيوه درست بحث در اين مورد اين است كه درباره دلايل اين تغيير جهت بحث كنيم و اين كه آيا درست بوده و هست يا نه؟ اما بحثي كه رسانه‏هاي خارجي دنبال مي‏كنند مبنايش القاي عدم صداقت رهبران است كه بسيار مبناي سستي است. چرا كه امام زماني اين اظهارات را مطرح كرد كه در پاريس در اوج قدرت بود و مقامات رژيم يكي‏يكي پس از استعفا به دستبوس ايشان مي‏آمدند بنابراين امام نيازي به اين حرف‏ها نداشت.

3- من به اين خاطر مورد مشخص رفتار سياست داخلي آمريكا را مطرح كردم كه شما خودتان آنرا بعنوان مثال ذكر كرديد. براي مقايسه ميزان تحمل مخالف در ايران وآمريكا كافي است به سخنراني رييس جمهور در دانشگاه كلمبيا و نزديكي احمدي نژاد به مردم در مقابل دوري روساي غربي از مردم مراجعه كنيم.

4- من قبول دارم كه در مرحله دوم هر كس رقيب هاشمي مي‏شد پيروز مي‏شد. اما اين اتفاقا ميزان اهميت اتحاد سياسي طرفداران احمدي نژاد در مرحله اول انتخابات را بعنوان يك مبارزه سياسي نشان مي‏دهد. البته اين جداي از آن است كه ما از نظر فكري احمدي نژاد را بهترين گزينه مي‏دانيم وبشدت ازو حمايت مي‏كنيم و همچنين معتقديم وي محبوبيت گسترده مردمي دارد.

5- در مورد انقلاب بنظرم گروه‏ها تنها از سر ناچاري با موج عظيم انقلاب «ديني» همراه شدند. اين يك حقيقت بود كه كشور دچار يك تجديد حيات عميق ايماني شد و اگر در اين باره شك داريد به هجوم سيل آساي مردم به جبهه‏ها نگاه كنيد.