فیلم جدید میرکریمی بنام «به همین سادگی» نه تنها نمی‏تواند ادعای توجه به زنان خانه‏دار را داشته باشد بلکه ضربه‏ای کاری به این قشر از مردم محسوب می‏شود چرا که مهمترین نتیجه فیلم القاء وجود یاس و پوچی در زندگی این بخش بزرگ از زنان ایران و جهان است. فیلمساز با پرداختن افراطی به لایه سطحی زندگی و جزئیات روزمره تلاش می‏کند ناتوانی خود از یافتن معنایی در زندگی شخصیت اول فیلمش را به عدم وجود معنا در چنین زندگی‏ای تعبیر کند. گذشته از اشکالات فنی نظیر فیلمبرداری سردست که بشدت چشم را خسته می‏کند، برخی مسایل غیرشرعی که از میرکریمی انتظار نمی‏رفت نیز در فیلم وجود دارد. تم اصلی فیلم پرداختن به پیش‏پا افتاده‏ترین بخش‏های زندگی آدم‏ها چه زن و چه مرد است و از این رهگذر می‏کوشد با قیافه‏ای روشنفکرانه یاس فلسفی خود را القاء کند و انسان‏ها را بخاطر پوچی و بی‏هدفی‏ای که ترسیم می‏کند تحقیر کند. زنی که باید دائم بشورد و بپزد و بسابد و تا دیروقت شب منتظر شوهرش بماند و خودش را برای او آرایش کند و آخرسر هم شوهر بعد از آمدن به خانه نه غذا بخورد و نه توجهی به زن می‏کند، چقدر غم‏انگیز! مشکل اصلی فیلمساز این است که آنقدر درگیر آنالیز و تجزیه زندگی آدمها شده است که از درک معنای موجود در زندگی تک‏تک آنها بازمانده است. انسان موجودی اجتماعی است و بخش مهمی از معنای زندگی وی نیز در رابطه با دیگران شکل می‏گیرد، بنابراین انسانی که تنها باشد تهی از معنا خواهد شد و به پوچی خواهد رسید. و این همان اتفاقی است که در فیلم برای زن می‏افتد، کارگردان آنقدر او را تنها نگه می‏دارد تا پوچ و تهی و بی‏معنا جلوه کند و تا آخر حقارت برود. بله این فیلم واقعا یک فیلم «مدرن» بود چون دقیقا خصلت مدرنیته تهی کردن هر چیز از معناست.