همانطور که انتظار می‏رفت پس از کندی برنامه ایران برای راه‏اندازی غنی‏سازی در مقیاس صنعتی روسیه حاضر نشد بتنهایی بار اتمی شدن ایران را بر دوش بگیرد و لذا از تحویل سوخت هسته‏ای به بهانه‏های سطحی خودداری می‏کند. مسئولین کشورمان خوب است با عدم اتکا به روسیه در این مرحله، با راه‏اندازی 3000 سانتریفوژ در اسرع وقت و تثبیت هسته‏ای شدن ایران به روسیه برای انتقال سوخت به ایران کمک کنند.

اما همانطور که امروز محمد حسن قدیری ابیانه گفت، تهدیدات نظامی آمریکا که با واکنش سرد دولت و ملت ایران روبرو شد اکنون جو داخلی آمریکا را بضرر جمهوری‏خواهان تغییر داده و طیف‏های مختلف برای مهار نومحافظه‏کاران تلاش‏های شدیدی را آغاز کرده‏اند. این موضوع منجر به تکذیب‏های پیاپی هرگونه اقدام نظامی از سوی مقامات آمریکایی شده است. آمریکا اکنون با وضعیتی روبرو شده است که می‏رود منجر به حیثیتی شدن مساله اتمی ایران گردد. همانطور که در قضیه تسخیر لانه جاسوسی، آمریکا به گروگان دانشجویان ایرانی درآمد اکنون نیز پس از چند سال تمرکز جهانی بر روی مساله هسته‏ای ایران حیثیت آمریکا در خطر قرار گرفته است. این موضوع می‏تواند مهمترین علت طرح تهدیدات نظامی باشد چرا که بلحاظ منطقی هسته‏ای شدن ایران برای غرب هزینه‏ کمتری خواهد داشت تا جنگ با ایران. اما در این میان این حیثیت آمریکا بعنوان یک ابرقدرت فاتح (لااقل در خاورمیانه و در سالهای اخیر)‏ است که توسط ایران به بازی گرفته شده و این چیزی است که بیش از مساله اتمی آمریکا را می‏رنجاند.

اکنون سردمداران کاخ سفید برای اینکه مساله ایران بر روی انتخابات ریاست جمهوری آتی آمریکا همانند مورد کارتر تاثیرگذار نباشد راه‏حل را در انحراف افکار عمومی دیده‏اند. ازینرو آمریکا دست‏اندرکار ایجاد یک بحران بزرگ بین‏المللی است که بتواند مساله ایران را به درجه دوم اهمیت سوق دهد و از هزینه شکست آمریکا در برابر ایران بکاهد و این چیزی جز بحران موشکی اخیر میان آمریکا و روسیه نیست. آمریکا با مستقر کردن سیستم‏های ضد بالستیک در مرزهای روسیه اقدامی بشدت تهاجمی صورت داده است که می‏رود سیاست جهانی را بسوی یک جنگ سرد جدید سوق دهد. البته این بار آمریکا به میل خود وارد چنین جنگ سردی می‏شود چرا که رقیب فعلی بسی ضعیفتر از اتحاد جماهیر شوروی سابق است و بخوبی قابل کنترل خواهد بود. آمریکا برای متحد کردن جبهه غرب در برابر یک تهدید بزرگ جدید به چنین بحرانی و حتی بزرگتر از آن نیاز خواهد داشت. برای جلوگیری از تجزیه غرب بدست روسیه است که آمریکا دژ نظامی جدید خود را درست در منتها الیه شرقی اروپا بنا می‏کند. از سوی دیگر برخورد شدید آمریکا و روسیه نشاندهنده آن است که دیگر آمریکا به یک اجماع بین‏المللی برای مقابله با برنامه هسته‏ای ایران نیازی ندارد و حتی اخیرا با اعتراضات شدید به قراردادهای نفتی چین با ایران این کشور بالقوه مخالف را هم رنجانده است. این واقعیات ما را متقاعد می‏کند که علی‏رغم استمرار دشمنی‏ها دوره تمرکز بر ایران گذشته است و یک ایران اتمی عملا توسط غرب پذیرفته شده است.