با سلام خدمت آقا رضا ....

چون بحث گسترده‏اي را مطرح كرده‏اي تنها مي‏شود به هر كدام از سوالات پاسخ كوتاهي داد .... «كشاندن سه وزير امور خارجه اروپايي به تهران» از ديدگاه من افتخاري نيست، چندان شان بالايي برايشان قايل نيستم كه اينرا جزء دستاوردهاي يك سياست خارجي موفق به حساب آورم .... «اعلام داوطلبانه بودن تعليق» تنها يك ظاهرسازي بود، اصل مساله اين بود كه دولت قبل زير فشار غرب مجبور شد تعليق كند و اين اعلام فقط شرمنده‏گي‏اش را برملا كرد .... «نرفتن پرونده به شوراي امنيت» هم با متوقف كردن فعاليت‏ها دستاوردي نيست چرا كه همين الان هم كافي است ما تعليق كنيم تا بطور اتوماتيك تحريم‏ها لغو و بوش با ايران وارد مذاكره شود پس ما چيزي را از دست نداده‏ايم .... «حركت شعاري نفي هولوكاست»، بخش مهمي از سياست بطور كلي شعار است يعني همان معنايي كه جامعه حول آن متحد مي‏شود و جهت مي‏گيرد. اما درباره نفي هولوكاست، اگر موقتا نخواهيم راجع به اصل موضوع قضاوت كنيم بايد بگوييم كه از ديدگاه عملگرايانه شديدترين حمله عليه هر سيستمي زير سوال بردن مقدسات آن است، آنها اسلام را زير حمله گرفته‏اند ما هم بخوبي افسانه هولوكاست را مورد سوال قرار داده‏ايم ..... «قطع ارتباط‏هاي اقتصادي» بنظر من چيزي جز يك فرصت بزرگ براي ايران نيست تا خودباورانه حركتي عميق را در عرصه اقتصاد داخلي آغاز كند،‏ انسان‏ها و جوامع از سختي‏ها سود مي‏برند همانگونه كه نيچه مي‏گويد سختي‏اي كه مرا از پاي درنياورد مرا قوي‏تر خواهد ساخت .... درباره سوال 1- : بله سياست‏ها زير نظر رهبري اجرا مي‏شود اما رهبري تنها با توجه به ظرفيت دستگاه تحت امرش مي‏تواند آرمان‏ها را پيگيري كند، بنابراين كاملا منطقي است كه وقتي احمدي‏نژاد بر سر كار مي‏آيد يكباره سياست ايران تند مي‏شود .... سوال2- : حتي اگر وظيفه حكومت را ارتقاي سطح زندگي شهروندان تعريف كنيم لزوما از آن اجتناب از بحران استفاده نمي‏شود. بحران پيشگيرانه كنترل شده بهتر از نابودي نهايي است، بدست آوردن بازدارندگي و تحريم شدن بهتر است از وضعي كه اكنون عراق دارد. در مورد صلح حديبيه: بله ما كاملا بهش پايبنديم، ما با كسي سر جنگ نداريم آنها مي‏خواهند با ما بجنگند. صلح حديبيه ترك تخاصم متقابل بود ما الان با غرب در وضعيت تخاصم نيستيم ..... 3- اينكه گفتي مردم تصوري از جمهوري اسلامي نداشتند حرف كاملا درستي است، درست‏تر اين است كه بگوييم حتي حاكمان هم تصور دقيقي از آينده نداشتند. سيستم بمرور زمان و بنحو پويايي شكا مي‏گيرد نه بر اساس يك برنامه خشك از پيش تعيين شده. در مورد رابطه با آمريكا هم در حقيقت از طرف ايران چراغ سبز نشان داده شده منتها آمريكا شرط‏هاي عجيب غريب ميذاره ما مخالف نيستيم چون حالا همونطوري كه شما هم گفتي احساس مي‏كنيم به اندازه كافي قوي شده‏ايم ....... خوشحال ميشم هميشه چنين نقدهاي عميقي بر يادداشت‏هاي من بنويسي. من هم بهت سر مي‏زنم :)