انتخاباتی که گذشت محلی بود برای اعلام حضور یک طیف جدید سیاسی که از انشعاب در داخل طیف اصولگرا بوجود آمد. اکنون پس از شکست حامیان دولت در انتخابات شوراها، این طیف (که می‏توان آن را راست جدید (مدرن) نامید) کمتر از قبل زیر نفوذ گفتمان اصولگرایی رییس جمهور قرار دارد و می‏تواند ویژگی‏های خاص خود را بهتر آشکار کند. راست جدید در حوزه گفتمانی از علم‏گرایی دفاع می‏کند در حالی که سال‏هاست روشن شده است زیر نقاب علم‏گرایی چیزی جز ایدئولوژی غربگرایی وجود ندارد. زمانی بود که علم یک ملاک و عیار مطلق برای سنجش همه چیز (در حوزه علوم تجربی، اقتصاد و حتی سیاست) شناخته می‏شد ولی امروزه برای خود فلاسفه غربی نیز اثبات شده است که علم کنونی غلام سرمایه‏داری است و لزوما حامل حقیقت نیست. در کشورهای غیر غربی علم‏گرایی و مستند کردن تصمیمات به تئوری‏های علمی همواره نقابی بوده است برای تقلید از غرب زیر پوشش بکار بردن نظریه‏های علمی غربی. این در حالی است که جریان اصولگرا در این زمینه معتقد به تولید علم بومی و نهضت نرم‏افزاری است و براحتی تسلیم مشهورات علمی زمانه خود نمی‏گردد.

در عرصه سیاست خارجی، راست جدید معتقد به تنش زدایی است و از این نظر دنباله‏رو دولت‏های سازندگی و اصلاحات می‏باشد. این در حالی است که سیاست تنش زدایی در زمان خود به نتایجی معکوس رسید، در دولت هاشمی منجر به پرونده سازی میکونوس و در دوره خاتمی منجر به قرارداد هسته‏ای ننگین پاریس گردید. آنچه مایه تعجب است اینکه راست جدید دقیقا در زمانی که غرب بشدت برای حمله سیاسی-اقتصادی-نظامی به ایران دندان تیز کرده است به سیاستی روی آورده است که چیزی جز ابراز ضعف مفرط نیست. اگر در زمان خاتمی بدلیل لبخند‏های غرب به دولت غربزده ایران و حاکمیت نسبی آرامش بین‏المللی، سیاست تنش زدایی موجه جلوه می‏کرد در زمان کنونی که دوره نزاع فراگیر با غرب است چنین سیاستی از پیش شکست خورده خواهد بود.

در عرصه داخلی، راست جدید معتقد به سیاست اشداء با اصولگرایان و رحماء با اصلاح‏طلبان و کارگزاران است. در شرایطی که رییس جمهور بشدت با ساختار بسته دانشگاه آزاد درگیر شده بود این طیف با صدور نامه‏ای بی‏سابقه خطاب به رهبری از زحمات جاسبی رییس دانشگاه آزاد تقدیر کرد. درست در زمانی که طرح دو فوریتی برای واکنش نسبت به قطعنامه شورای امنیت در دست بررسی است آنها یک طرح دو فوریتی دیگر برای بازگرداندن ساعت کاری بانکها به یک ساعت زودتر در تقابل با دولت ارائه می‏دهند. البته این بخش از هویت راست جدید درست از ابتدای روی کار آمدن دولت جدید در قالب نطق‏های آتشین و در بررسی صلاحیت وزرا آشکار بوده است و به هیچ وجه تازگی ندارد. با در نظر گرفتن تابلوی فوق می‏بینیم که راست جدید ادامه کارگزاران سازندگی، راست قدیم و اصلاح‏طلبان فعلی است و تنها تفاوتش با آنها در این است که هنوز بطور کامل تکلیف خود را با اصولگرایی انقلابی یکسره نکرده است. این جریان اکنون که نام اصولگرایی برایش اعتباری می‏آورد از آن استفاده می‏کند اما بزودی با اشاره پدرخوانده‏ها تعارف را در این زمینه نیز کنار خواهد گذاشت. اگر جریان اصولگرا دارای اصولی روشن و مشخص و بشدت پایبند به آنهاست، هویت راست جدید چیزی جز نداشتن اصول نیست و به همین علت در هر حوزه‏ای تسلیم نظریات غالب غربی است. بنابراین نام «غربزده‏های نو» برای آنها سزاوارتر است.